کد مطلب:2596 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا بيشتر ما را از عالم مرگ و پس از آن ترساندهاند، مثل كتاب سياحت غرب آقا نجفي؟ مگر ما چه گناهي مرتكب شدهايم كه اين گونه بايد قصاص شويم؟ مثل چنين سخناني نيز پاي منبر روحانيون شنيده مي شود.

هيچ كس منكر نيست كه متأسفانه تصوير موهوم و نامفهومي از عالم مرگ ارائه شده يا ترس بسيار از آن و وعده و وعيد بر عذاب برزخ و قيامت در ميان مردم جامعه بر جاي مانده است. بعضي از نويسندگان در كتابها و بعضي ديگر در موعظههاي خويش آن چنان دچار افراط شدهاند كه گويا اميدي وجود نداشته و همگان روانه چهنم هستند! در حالي كه واقعيت اين نيست و رحمت و مغفرت خداوند بسيار بيشتر از عذاب جهنم و ظلمات قبر و تنهايي در محشر است. اميدواري و رجا در هدايت پذيري نقش مؤثرتري از ترساندن دارد. ما در اوّل نماز و هر سوره با اين آيه مواجهيم: بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم؛ به نام خداوند بخشنده مهربان. انسان در هر كاري با بسم اللَّه طرف است و شروعش با اين آيه مباركه است.

رحمن و رحيم دو صفت خداوند بزرگ است. بخشنده مهربان، هم مي بخشد و هم دلسوز است. اگر وعده بر عذاب اليم و دردناك و آتش ابدي داده شده، براي افرادي است كه به خود ظلم مي كنند و انسانيت خود را زير سؤال مي برند، مثلاً دروغ مي گويند و غيبت مي كنند و در امانت دچار خيانت مي شوند واز محرمات يكه خداوند از آن پرهيز داده و در كنار آن قدرت اختيار و عقل و هوش عطا كرده است تا بتوانند از گناه دوري كنند، دوري نمينمايند.

بشري كه پا روي همه اينها مي گذارد و فقط مأمور هواي نفس خود است، آيا نبايد از وعده عذاب بترسد. قرآن مجيد و روايات رسول اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) و بزرگان دين اگر از جهنم و عذاب قبر سخن مي گويند، از جناب نعيم و فردوس برين و نعمات فنا نشدني الهي و بهشتهاي پر از نعمت نيز وعده مي دهند. شما با مطالعه قرآن، به آيات بسيار زيادي بر مي خوريد كه از بهشت جاودان و سپس از جهنم سخن مي گويد. سوره واقعه در جزء بيست و هفتم قرآن، سوره پنجاه و ششم از يكصد و چهارده سوره است. در اين سوره از واقعه كه از نامهاي قيامت است، بحث مي شود. با مراجعه به آن دريافت خواهيد كرد كه در ابتدا به دو گروه اشاره ميشود: گروه اوّل بهشتيان و گروه دوم جهنّميان.

پاداش گروه اوّل بهشت و نعمات بي كران است و پاداش گروه دوم سختيها و عذاب الهي خواهد بود.(1)

پس آيات الهي براي امتحان بشر نازل شده اند. انسان نيازمندِ تربيت است و اين آيات تشويق كننده و يا بازدارندهاند. به همين جهت قرآن مي فرمايد: فاعتبروا يا اولي الأبصار؛(2) پس عبرت بگيريد، اي صاحبان بصيرت.

دنيا چون جايگاهابدي نيست، پس بايد از آن عبرت گرفت و كاخ آرزوها را در آن نساخت و به فضل خدا در آن دنيا اميدوار بود.

پي نوشتها:

1. ر.ك: قرآن مجيد، سوره واقعه (56)

2. حشر (59) آيه 2.